Pavarësisht nga të gjitha zhvillimet sociale që e kanë bërë seksin më të lehtë (revolucioni seksual, aplikacionet e takimeve, kontraceptivët etj), ne ende nuk kemi bërë të duhurën… Seksi i keq po shkëlqen si fenomen. Dhe kur them “seks i keq”, po i referohem seksit që është thjesht i pakëndshëm, i pakënaqshëm apo edhe demoralizues. Ndërsa gjeneratat e vjetra përballen me shumë nga të njëjtat pengesa për mirëqenien seksuale (si kultura e pastërtisë dhe ndikimi i qëndrueshëm i edukimit joadekuat seksual), të rinjtë janë në një tjetër problem; në mënyrë unike me mesazhe toksike që rrethojnë seksin që në fakt kanë ndërprerë aftësitë tona për të ndjerë kënaqësi . Ndarja e burimeve në platforma si TikTok dhe Instagram mund t’i ketë pozicionuar të rinjtë për të analizuar më mirë seksualitetin e tyre, por jo domosdoshmërisht më afër ndërtimit të një jete seksuale afirmuese dhe të këndshme.

Si një shkrimtare profesioniste e seksit, hulumtimi i fundit i të cilit ka të bëjë me maksimizimin e kënaqësisë, komunikimin me partnerët dhe eksplorimin e autonomisë seksuale, unë gjithashtu përballem me shkëputjen midis seksit që di se mund të bëj dhe seksit që ndjej në të vërtetë. Tani e di që nuk jam e vetmja që afirmoj seksin le të themi mesatar, të keq, deri në shumë keq përsëri dhe përsëri, edhe pse e di më mirë; edhe pse zotëroj vibratorë të mirë; edhe pse terapisti im është kaq afër largimit nga seancat sepse unë “nuk dua të më ndihmojnë”. Asnjë sasi e njohurive seksuale apo feminizmit personal progresiv nuk mund të shpëtonte shumicën e takimeve të mia seksuale.

Gjatë qindra intervistave me të rinj dhe gjeneratën Z, kam zbuluar se pakënaqësia seksuale nuk është diskriminuese, megjithëse “e keqja” e seksit të keq ndryshon shumë. Në fakt, Laurie Mintz, profesoreshë e seksualitetit në Universitetin e Floridës dhe autore e librit Becoming Cliterate, dyshon se millenials dhe Gen Z-ers janë gjeneratat më të keqinformuara seksualisht të të gjitha kohërave, për shkak të aksesit të paparë të keqinformimit.

Për shumë të rinj në marrëdhënie, seksi i keq shpesh duket si një ekuilibër i mesëm i intimitetit. Një grua 28-vjeçare, e cila identifikohet si “hetero” më tregon se ndonjëherë seksi me partnerin e saj është thjesht “sa për mirëmbajtje apo detyrë intimiteti”.

Tjetra është seksi i keq mes beqarëve, ku mungesa e rehatisë dhe familjaritetit është një nga problemet më të mëdha.

Studimet sugjerojnë se të rinjtë po përjetojnë shkallë në rritje të anhedonisë, ose ulje të motivimit dhe kapacitetit për të ndjerë kënaqësi. Pandemia e COVID-19 i përkeqësoi ndjeshëm gjërat në të gjitha popullatat. Disa studiues e citojnë këtë valë anhedonike si një nga fenomenet thelbësore që nxit recesionin e seksit, pasi bëhet më e vështirë të justifikohet puna e koordinimit të seksit kur përvoja nuk ndihet as e këndshme. Në fakt, neuroshkencëtarja Nan Wise pohon në librin e saj Pse seksi i mirë ka rëndësi, se stimujt e jashtëm gjithnjë në rritje në mjediset tona nuk janë të favorshme për të ndjerë më shumë…asgjë, e lëre më kënaqësi.

Studime të tjera kanë treguar se, në shumë mënyra, ne jo vetëm që nuk po kthehemi prapa nga revolucioni seksual i viteve 1960; përkundrazi, ne ende po e durojmë reagimin ndaj tij. Historiania Dagmar Herzog, në librin e saj të vitit 2008 Sex in Crisis, eksploron pikërisht këtë problem.

Mbi 15 vjet më vonë, analiza e Herzogut tingëllon më e vërtetë çdo ditë, me një rritje marramendëse në përpjekjet legjislative për të kontrolluar seksualitetin dhe identitetin gjinor të adoleshentëve, veçanërisht në shkollat ​​amerikane, të cilat vazhdojnë t’i privojnë të rinjtë nga edukimi seksual gjithëpërfshirës dhe i saktë mjekësor. (Ligjvënësit republikanë po shtojnë përpjekjet për të kufizuar seksin gjithëpërfshirës. Sipas një studimi të vitit 2022 nga Instituti Guttmacher, adoleshentët kishin më pak gjasa të kishin marrë edukim seksual mbi tema kryesore si metodat kontraceptive në 2015-2019 sesa në 1995.) Mungesa e Diskursit publik për kënaqësinë mbi mirëqenien seksuale është në kulm, në kohën kur duhet të mësojmë, të eksplorojmë dhe të kënaqemi me kënaqësinë tonë, por si është e mundur që ajo po kriminalizohet gjithnjë e më shumë?

Kur bëhet fjalë për lumturinë seksuale, të rinjtë mbeten ende për të mbushur boshllëqet, duke kërkuar informacionin nga përmbajtjet masive si pornografia dhe rezultatet e këqija të Google që shpesh na çojnë në rrugë të gabuar në mungesë të arsimimit të gjerë. Për më tepër, institucione të tjera që na mësojnë për seksin – si familja, kisha dhe shkolla – po përforcojnë kryesisht vlerat cis-heteronormative, puritanike që margjinalizojnë rininë tonë më të cenueshme dhe ndërhyjnë në mirëqenien e tyre seksuale. Shumë shpesh këto institucione stigmatizojnë kënaqësinë seksuale, duke përjetësuar mesazhe si: seksi është i frikshëm; organet gjenitale janë të rrezikshme për sëmundje; seksi është për kënaqësinë e burrave; seksi është vetëm për të bërë bebe; seksi është detyrim etj…

Kur duhet të mësojmë për komunikimin intim, për të cilin shumica e terapistëve të seksit pajtohen se është çelësi i seksit të këndshëm? Sigurisht, jo në shkollën e mesme, ose nga Gossip Girl, ose në momentin kur jeni të fokusuar te ndërhyrjet për të ndrequr pjesën e trupit që urreni më shumë, ose duke grumbulluar çdo copëz përqendrimi për të thënë disa fjalë të pista.

Ka një mungesë të madhe të modelimit rreth komunikimit intim. Modeli hollivudian është që dy persona takohen me njëri-tjetrin, hedhin rrobat, kërcejnë mbi njëri-tjetrin. Ata shkojnë në shtëpi të lumtur; askush nuk thotë asnjë fjalë.

Pra! Ne duhet të respektojmë llogaritë që bëjmë të gjithë rreth seksit – madje edhe seksin ta themi kështu: seksi i keq. Seksi i keq ka rëndësi sepse seksi i mirë ka rëndësi. Kënaqësia jonë ka rëndësi. Koha jonë ka rëndësi.

Artikulli origjinal botuar në Times nga Maria Yagoda, shkrimtare për seksin dhe redaktor. Autore e librit Laid and Confused: pse tolerojmë seksin e keq dhe si ta ndalojmë!