“JU AKUZOJ”

Barbara D’Urso, Maria De Filippi, Alfonso Signorini, Alessia Marcuzzi dhe gjithë radha e grupit tuaj të ferrit të pashpresë… ju akuzoj.

Ju akuzoj për të qenë ndër përgjegjësit kryesorë të dekadencës kulturore të vendit tonë, për barbarinë sociale të tij, për korruptimin dhe erozionin moral të tij, për destabilizimin mendësor të brezave të rinj, për varfërimin etik të të rinjve tanë, për deformimin arsimor të fëmijëve tanë.

Ju, me televizionin tuaj të harruar, me programet tuaja mbeturinë, me pseudo-spektaklet tuaja artificiale, të rremë, të mashtrueshëm dhe të turpshëm, keni kontribuar personalisht dhe pa skrupuj në dekadencën e shekullit të tretë, e cila kësaj radhe, për fat të keq, nuk sjell me vete asnjë vlerë, por vetëm boshllëk kozmik.

Jeni bashkëpunëtorë dhe promovues të vetëdijshëm të atij procesi mediatic pervers që ka ndërtuar bindjen e një realizimi vetjake të bazuar ekskluzivisht në pamjen, në shfaqjen e famës, suksesit dhe bukurisë, në kërkimin e vazhdueshëm të apalauzit, miratimit të publikut, në ndërtimin e atij që të tjerët duan dhe jo të atij që jemi.

Keni lejuar dhunën, injorancën, varfërinë morale dhe kulturore të shpalosen si modele të marrëdhënieve dhe njohjes sociale, sepse programet tuaja bollën me miratimin tuaj me bujqit, injorantët dhe të maleducuarit. Keni dhuruar famë dhe keni transformuar në modele për të imituar karaktere që nuk kanë vlera, kulturë, as moral.

Ju përfaqësoni poshtërimin e të diplomuarve, demtimin e atyre që studiojnë, të atyre që investojnë kohë dhe burime në kulturë, të atyre që të frustruar largohen përfundimisht nga Italia, sepse dritarja e skenës dhe vëmendja janë për aktorët e programeve tuaja.

Flas si një mësues,

që shikon nxënësit e saj të imitojnë me ekzagjerim sjelljet arrogante, të rremta, të pamjes, të provokimit, të shfaqjes dhe të maleducatës që përhapin personazhet e televizionit tuaj;

që shikon të përsëritur në klasat e saj të njëjtat dinamika të trishtueshme dhe të neveritshme të realitetit, me bindjen se kjo është mënyra e vetme e për të marrëdhënë me bashkatdhetarët e tyre dhe për të fituar pranimin dhe vlerësimin e tyre;

që shikon humbjen, frikën, izolimin në sytë e atyre të rinjve që nuk u nënshtrohen, që nuk u dorëzohen para kësaj bote të tmerrshme, por për këtë arsye përballen me izolim dhe tallje.

Unë kam parë në vitet e mia si mësues, së pari me dyshim, pastaj me shqetësim, tani me frikë qindra nxënës që sillen si replikantë të personazheve të neveritshëm që popullojnë transmetimet tuaja, për të përpiqur të jenë si ata. Dhe ndjehem i tmerruar nga kënaqësia që shprehen nga drejtimet tuaja para disa prej personazheve.

Prandaj ju akuzoj, sepse për këtë jeni përgjegjës në mënyrë personale.

Unë shpresoj për fundin tuaj profesional dhe për zhdukjen tuaj mediatisë, sepse vetëm këto mund të jenë dënime të drejta për dëmet e pashërueshme të shkaktuara vendit.

Letra prekëse e një mësuesi (Marco Galice) që akuzon “Big” të ekranit, duke denoncuar dekadencën kulturore, barbarinë sociale, korruptimin dhe erozionin moral të vendit tonë.