Më pak pemë të çmuara të mbetura për të ngadalësuar erën në cepin dikur pjellor të Madagaskarit jugor, aty ku rëra e kuqe po fryn kudo: Në fusha, fshatra e rrugë, dhe në sytë e fëmijëve që presin pako me ndihma ushqimore.

Katër vjet thatësirë, më e keqja në dekada, së bashku me shpyllëzimin e shkaktuar nga njerëzit që djegin ose presin pemë për të bërë qymyr ose për të hapur tokë për bujqësi, e kanë shndërruar zonën në një kuti pluhuri.

Më shumë se një milion njerëz në Madagaskarin jugor aktualisht kanë nevoja urgjente për ushqime, sipas raportit të agjencisë së Kombeve të Bashkuara.

Ishulli i katërt më i madh në botë dhe një nga ekosistemet e tij më të ndryshme, me mijëra lloje endemike të bimëve dhe kafshëve, Madagaskari projekton imazhin e një parajse të harlisur natyrore. Por në pjesë të saj, si në rajonet e saj të largëta jugore, realiteti në terren ka ndryshuar.

“E quanim dikur ishullin e gjelbër, por fatkeqësisht tani është më shumë një ishull i kuq”.

Kriza e ushqimit në jug u ngrit gjatë një periudhe vitesh dhe ka shkaqe të ndërlidhura duke përfshirë thatësirën, shpyllëzimin, dëmtimin mjedisor, varfërinë, COVID-19 dhe rritjen e popullsisë.

Me një popullsi prej 30 milionë banorësh, Madagaskari ka pësuar gjithmonë ngjarje ekstreme të motit, por shkencëtarët thonë se këto ka të ngjarë të rriten në frekuencë dhe ashpërsi pasi ndryshimet klimatike të shkaktuara nga njerëzit po nxisin temperatura më të larta.

“Nëse nuk ka shi, nuk e di se çfarë do të bëjmë. Ne do t’i lutemi Zotit,” thonë banorët.

*Artikulli i Reuters, përkthyer dhe përshtatur në shqip nga Tibo News.