Shkrimtarët e fantashkencës shpesh ndihen më ‘të matur’ se të tjerët. Qoftë kërcënimi ndaj të drejtave të grave në veprën e Margaret Atwood, distopitë arkitekturore dhe sociale të romaneve të JG Ballard, apo bota që parashikon internetin e EM Forster’s The Machine Stops (1909), zhanri është i mbushur me shkrimtarë profetikë.

Nga të gjithë këta shkrimtarë, pak prej tyre duken si parashikues të kohës sonë sesa autori amerikan Philip K Dick, i cili vdiq 40 vjet më parë, në moshën 53-vjeçare. Në një periudhë pune jashtëzakonisht të frytshme 30-vjeçare, Dick shkroi 44 romane dhe tregime të panumërta të shkurtra, përshtatjet e të cilave vazhduan të ripërcaktojnë fantashkencën në ekran.

Dick nuk ishte thjesht një shkrimtar efektiv i trillimeve të çuditshme, por një person i pazakontë më vete. I rënduar nga përkeqësimi i shëndetit mendor, vizionet dhe ato që ai pretendonte se ishin të gjitha llojet e përvojave paranormale, shumë prej të cilave ishin ndërthurur në veprën e tij tij, Dick kishte një marrëdhënie të trazuar dhe të fragmentuar me realitetin.

Në vitet 1970, autori filloi të përjetonte dy periudha paralele kohore të jetës së tij, mendimet e tij ‘të pushtuara’ në 1974 nga ajo që ai i tha intervistuesit Charles Platt ishte një “mendje transcendentalisht racionale”, diçka për të cilën ai kishte shumë emra.

Historitë e Dick-ut parashtruan përhapjen e internetit, realitetin virtual, softuerin e njohjes së fytyrës, makinat pa shofer dhe printimin 3D.

Megjithatë, mënyra se si ai parashikoi gjithashtu zhvillime të veçanta teknologjike dhe shoqërore mbetet e habitshme. Ai kishte shumë imazhe shkencore të mënyrës se si do të funksiononte e ardhmja. Për shembull, ai kishte një koncept që ju do të mund t’i komunikoni reklamat njerëzve drejtpërdrejt, që do të ishit në gjendje t’i njihni aq mirë sa të mund të synonit marketingun pikërisht sipas parashikimeve të tyre.

Dhe kjo është pikërisht ajo që po ndodh në internet.