Sa zgjat e tashmja? Studiuesit e Cornell, thonë se përgjigjja varet nga zemra. Ata zbuluan se perceptimi ynë momental i kohës nuk është i vazhdueshëm, por mund të shtrihet ose tkurret me çdo rrahje zemre.

Studimi më i fundit duket se ka mbledhur prova se zemra është një nga kohëmatësit e rëndësishëm të trurit dhe luan një rol themelor në ndjenjën tonë të kohës që kalon.

“Koha është një dimension i universit dhe një bazë thelbësore për përvojën tonë të vetvetes. Hulumtimi ynë tregon se përvoja moment-për-moment e kohës sinkronizohet dhe ndryshon me valën e gjatësisë së një rrahjeje zemre”, thotë një nga studiuesit.

Perceptimi i kohës zakonisht është testuar në intervale më të gjata, kur hulumtimi ka treguar se mendimet dhe emocionet mund të shtrembërojnë kohën tonë shqisore, ndoshta duke e bërë atë të fluturojë ose të zvarritet.

Gjetje të tilla priren të pasqyrojnë mënyrën se si ne mendojmë ose vlerësojmë kohën, sesa përvojën tonë të drejtpërdrejtë në momentin e tanishëm.

Për të hetuar atë përvojë më të drejtpërdrejtë, studiuesit pyetën nëse perceptimi ynë i kohës lidhet me ritmet fiziologjike, duke u fokusuar në ndryshueshmërinë natyrore në rrahjet e zemrës. Stimuluesi kardiak “rreh” mesatarisht në mënyrë të qëndrueshme, por çdo interval midis rrahjeve është pak më i gjatë ose më i shkurtër se ai i mëparshmi, në intervale të ndryshme.

Ekipi e përdori atë ndryshueshmëri në një eksperiment të ri. 45  pjesëmarrës të studimit – të moshave 18 deri në 21 vjeç, pa histori problemesh me zemrën u monitoruan me elektrokardiografi ose EKG, duke matur aktivitetin elektrik të zemrës me rezolucion milisekonda. EKG-ja u lidh me një kompjuter, i cili mundësoi që valët e shkurtra që zgjasin 80-180 milisekonda të nxiteshin nga rrahjet e zemrës. Pjesëmarrësit e studimit raportuan nëse ritmet ishin më të gjata ose më të shkurtra në krahasim me të tjerët.

Rezultatet zbuluan ato që studiuesit i quajtën “rrudhat e përkohshme”. Kur rrahjet e zemrës para një beat-i ishin më të shkurtra, ai perceptohej si më i gjatë. Kur rrahjet e mëparshme të zemrës ishin më të gjata, kohëzgjatja e zërit dukej më e shkurtër.

Këto vëzhgime tregojnë sistematikisht se dinamika kardiake, edhe brenda disa rrahjeve të zemrës, është e lidhur me procesin e përkohshëm të vendimmarrjes.

Studimi tregoi gjithashtu se truri ndikon në zemër. Pasi dëgjuan rrahjet, pjesëmarrësit e studimit përqendruan vëmendjen te tingujt. Ajo “përgjigje orientuese” ndryshoi rrahjet e tyre të zemrës, duke ndikuar në përvojën e tyre të kohës.

Rrahjet e zemrës janë një ritëm që truri ynë po përdor për të na dhënë ndjenjën tonë të kohës që kalon. Dhe kjo nuk është lineare, por tkurret dhe zgjerohet vazhdimisht.

Studiuesit thanë se lidhja midis perceptimit të kohës dhe zemrës sugjeron që perceptimi ynë momental i kohës është i rrënjosur në bioenergjetikë, duke ndihmuar trurin të menaxhojë përpjekjet dhe burimet bazuar në ndryshimin e gjendjeve të trupit duke përfshirë rrahjet e zemrës.

Hulumtimi tregon se në intervale nën-sekonde shumë të shkurtra për mendime ose ndjenja të ndërgjegjshme, zemra rregullon përvojën e të tashmes.

Edhe në këto intervale nga momenti në moment, ndjenja jonë e kohës është e luhatshme. Një ndikim i pastër i zemrës, nga rrahja në rrahje, ndihmon në krijimin e një ndjesie të kohës.

*Tibo News